Kleczanów należy do najstarszych wsi regionu sandomierskiego Wykopaliska archeologiczne prowadzone tu przez Andrzeja Buko, Józefa Ścibiora i Marka Florka przesuwają początki Kleczanowa do IX w. Możemy więc stwierdzić, że wieś ta ma już przeszło 1100 Iat. Trzeba dodać, że człowiek mieszkał tu już dużo wcześniej, w epoce neolitu, czyli epoce młodszego kamienia - około 4-4,5 tysiąca lat temu. W 1985r. przypadkowo odkryto w zagrodzie Adama Kowalczyka grób starszej fazy kultury ceramiki sznurowej - czyli z czasów, kiedy człowiek tu mieszkający m.in. odciskał sznurem na glinianych naczyniach ozdobny wzorek.

Od 1989r. Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk prowadził badania na placu kościelnym. Szukano pierwotnego kościoła. Jego szczątków nie znaleziono - trafiono za to na ślady cmentarza przykościelnego sprzed 800 lat oraz na resztki osady sprzed 1100 lat. Z tego też samego okresu pochodzą wg archeologów kurhany znajdujące się (w liczbie 37) w pobliskim lesie kleczanowskim, które dla pierwszych mieszkańców tej miejscowości pełniły rolę cmentarzy. Zmarłych palono wówczas na stosie, a ich prochy chroniono w glinianym naczyniu, które stawiano na szczycie usypanego kopca. Nie wiadomo jednak, czy wtedy, gdy cmentarz ten był czynny, rósł wokół las, czy też było tam pole.

Mamy więc w Kleczanowie udokumentowaną przedchrześcijańską osadę z IXw. Nie wiemy natomiast co się później działo w tej okolicy. Nie potwierdzone dokumentami i badaniami informacje mówią, że Kleczanów miał pierwszy kościół już w X wieku, a założyciel wsi, legendarny Klik, miał ponoć przyjąć chrzest już w roku 884 - czyżby od południowych sąsiadów ? W każdy razie Kleczanów do najazdów tatarskich w poł. XIII w. był liczącą się wioską. Lokalna tradycja z uporem twierdzi, że miał status nawet miasta - hipoteza atrakcyjna, ale trudna do udowodnienia. Pomyślny rozwój Kleczanowa przerwał w grudniu 1240 r (ks. J.Wiśniewski) najazd tatarski - wieś została doszczętnie zniszczona, a ludność wymordowana. Po tym tragicznym wydarzeniu parafia przestała istnieć. Ponowny napad tatarski przeżył Kleczanów w 1287 r. Po 14 latach wieś odbudowana została przez księcia Bolesława. Powstał nowy kościół, ale parafię tworzyła tylko jedna wieś Kleczanów.Wioska stała się własnością klasztoru Norbertanek w Krzyżanowicach (a później w Busku) i była w ich posiadaniu do 1819 r., kiedy to zakonnice utraciły dobra kleczanowskie.W 1864 r. wieś dostała się w ręce Chruszczewa, rosyjskiego administratora, który otrzymał dobra w tej okolicy za tłumienie postania styczniowego.W 1919 r. kleczanowski folwark został rozparcelowany. Nim się to stało, przez wieś przetoczył się front I wojny światowej. W okresie międzywojennym Kleczanów był typową wioską rolniczą o specjalizacji zbożowo - hodowlanej z niewielkim, kilkuhehtarowymi gospodarstwami. W 1932r. powstała drużyna Ochotniczej Straży Pożarnej, a do użytku oddany został budynek szkoły - kleczanowskie tradycje oświatowe początkami sięgają jednak już połowy XIX w., kiedy to przy kościele funkcjonowała szkółka parafialna. W 1917 r. powstała dwuoddziałowa szkoła, która mieściła się w prywatnym domu. Nowoczesnej szkoły z prawdziwego zdarzenia Kleczanów dorobił się w 1964 r.

Po raz drugi w swych dziejach (od czasów tatarskich najazdów) dramatyczny okres Kleczanów przeżył w czasie działań frontowych 1944/45.W wyniku ostrzału zginęło wtedy kilkunastu mieszkańców wsi - wielu zostało rannych, a niemal cala zabudowa uległa zniszczeniu.

Po wojnie mieszkańcy przez kilka lat odbudowywali swoje gospodarstwa, wciąż równolegle prowadząc typową produkcję rolno-hodowlaną. Okres prosperity zaczął się w czasie, kiedy w okres owocowania zaczęły wchodzić nowoczesne sady prowadzone zgodnie z regułami sztuki ogrodniczej. Do pionierów sadownictwa w Kleczanowie należy rodzina Kawalców. Rozwój spółdzielczości ogrodniczej w Sandomierskiem był impulsem do zakładania produkcyjnych sadów. Dochody uzyskiwane ze sprzedaży jabłek, gruszek, śliwek, moreli szybko przekonały rolników, że sadownictwo może być intratną gałęzią produkcyjną w rolnictwie. Dzięki pracowitości i ciągłemu doskonaleniu środków produkcji, powstały w Kleczanowie w latach 70. nowoczesne sady. Po 20. latach, we wsi tej, w połowie lat 90., następuje wymiana drzew. Powstają tu sady nowej generacji - drzewka na podkładkach karłowych lub karłowych o wrzecionowym kształcie i gętym nasadzeniu (2-4 tys. na 1 ha - dotychczas 300-500 na 1 ha drzewek).

Dzięki intensywnemu sadownictwu i warzywnictwu Kleczanów w ostatnim ćwierćwieczu zmienił swoje oblicze. Praktycznie od nowa się wybudował - większość nowych domów to okazałe obiekty mieszkalne z kilkoma pokojami, wyposażone w gaz, bieżącą wodę .

Współczesny Kleczanów posiada też Ogrodniczą Spółdzielnię Handlowo-Usługową zajmującą się obrotem płodów rolnych, kilka prywatnych skupów owoców, sklepów spożywczych, Dom Strażaka, Szkołę Podstawową /ze Szkolną Izbą Pamięci Narodowej/, wielofunkcyjny obiekt użyteczności publicznej zwany Uniwersałem Kleczanowskim, dobrze wyposażony Ośrodek Zdrowia, spółkę SANDO zajmującą się handlem owocami i warzywami oraz firmę Fruktosan.

W Kleczanowie działa też, prowadzone przez kierownika Wiejskiego Ośrodka Zdrowia Jana Curyłę, Towarzystwo Przyjaciół Kleczanowa, powstałe z inicjatywy nieżyjącego już prof. Wincentego Kawalca, założone przez Marię Kołacz Koło Gospodyń Wiejskich /prowadzone przez Helenę Kurowską/ wraz z aktywnym zespołem artystycznym oraz Ochotnicza Straż Pożarna /naczelnik - Andrzej Woś, prezes - Stanisław Dobek/.